Pessaroterapia – zalety, wskazania, opinie

Opublikowano: 13.07.22

Zaburzenia statyki narządów rodnych mogą pojawić się w każdym wieku, nie tylko w okresie menopauzy. Niejednokrotnie wypadanie macicy stwierdza się u kobiet po porodzie, pracujących ciężko fizycznie lub intensywnie uprawiających sport. W wielu przypadkach może pomóc pessaroterapia.

Czym jest pessaroterapia?

Proponowana metoda polega na założeniu specjalnej wkładki wykonanej z giętkiego winylu lub silikonu medycznego. Pessar umieszcza się głęboko w pochwie, aby podtrzymał narządy rodne w odpowiedniej pozycji. Wkładki dostępne są w różnych kształtach i rozmiarach, dzięki czemu można dopasować je do potrzeb każdej pacjentki i przywrócić jej komfort życia.

Zazwyczaj pessary wykonane są z silikonu, czyli miękkiego, elastycznego i nienasiąkliwego materiału. Ból lub dyskomfort świadczą o nieprawidłowym dopasowaniu krążka. W takiej sytuacji pacjentka powinna niezwłocznie zgłosić się do lekarza, aby zmienił go na inny. Specjalista sprawdzi szerokość pochwy, aby dobrać odpowiedniego pessara. Podczas badania ginekologicznego rozszerzy dwa palce w sklepieniu pochwy, żeby ocenić odległość między sklepieniem tylnym a spojeniem łonowym. W ten sposób może również sprawdzić, czy mięśnie dna miednicy nie są zbyt napięte.

Rodzaje pessarów

Biorąc pod uwagę kształt wkładki dopochwowej, wyróżniamy pessary krążkowe, talerzowe, kostkowe, grzybkowe, pierścieniowe. Bogata oferta obejmuje również pessary cewkowe i położnicze. Pierwszy model stosuje się w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu, które może towarzyszyć obniżeniu narządów rodnych. Proponowana wkładka jest skierowana do pacjentek z wydolną przeponą miednicy. Z kolei model położniczy (szyjkowy z otworami) stosuje się u kobiet ciężarnych z niewydolnością szyjki macicy. W takiej sytuacji pessar chroni przed przedwczesnym porodem. Przy aplikacji należy zwrócić uwagę, aby krzywizna wkładki była skierowana do góry, dzięki czemu macicę podtrzymuje większy obwód pessara. Wskazane jest, aby założyć go w szczycie pochwy, wówczas szyjka macicy znajdzie się w dalszej części krążka. Jeśli pacjentki nie zgłaszają żadnych niepokojących objawów, pessar można wyjąć 2 tygodnie przed planowanym terminem porodu.

W niektórych przypadkach ginekolog może zalecić pessar ginekologiczny krążkowy, który pacjentka zwykle zakłada rano, a zdejmuje wieczorem. Dzięki temu istnieje mniejsze ryzyko odleżyn i upławów. Czas ciągłego stosowania wkładki nie powinien przekraczać 12 godzin na dobę. Można je również stosować wyłącznie w sytuacjach, w których dochodzi do nietrzymania moczu, np. w czasie uprawiania sportu. W trakcie pessaroterapii należy przynajmniej raz na 6 miesięcy umówić się na wizytę kontrolną, aby uniknąć powikłań.

W celu leczenia zaburzeń statyki narządów rodnych i wysiłkowego nietrzymania moczu stosuje się pessary kostkowe lub cewkowe kołnierzowe. Jeśli po zabiegu lekarz stwierdzi u pacjentki problem z “ukrytym nietrzymaniem moczu”, najprawdopodobniej przesunie pessar kostkowy bliżej środkowej części pochwy, dzięki czemu brzeg znajdzie się pomiędzy pęcherzem a cewką moczową. Jeżeli pacjentka przyswoi prawidłową technikę, proponowana wkładka nie będzie uciskała kanału rodnego ani powodowała odleżyn. Każda ściana pessara zawiera duże otwory, które pozwalają na swobodny przepływ powietrza, zapobiegając upławom i zakażeniom. Wspomniany produkt jest przeznaczony do wielokrotnego użytku. Można go spokojnie myć pod bieżącą wodą z łagodnym detergentem.

Do korekcji obniżonych narządów rodnych można również zastosować model grzybkowy lub pierścieniowy. Niestety wspomniane pessary nierzadko osłabiają przeponę moczowo-płciową. Wiele pacjentek zgłasza też problem z ich założeniem.

Zalety pessaroterapii

Pessar działa w zasadzie od razu, ponieważ stanowi podparcie dla narządów rodnych. Prezentowana metoda sprawdzi się w przypadku kobiet, które planują powiększenie rodziny. Pessaroterapia nie tylko przywraca prawidłową pozycję narządów rodnych, lecz także niweluje ból w dolnej części pleców. Dzięki temu poprawia jakość życia pacjentki i pozwala jej wrócić do normalnej aktywności. Zakładanie pessarów nie sprawia większych trudności, ale oczywiście lekarz powinien szczegółowo objaśnić mechanizm ich działania i sposób aplikacji.

Zastosowanie pessaroterapii

Badania pokazują, że pessaroterapia może przynieść świetne efekty w przypadku nietrzymania moczu. Specjaliści podkreślają, że pessar kołnierzowy cewki moczowej łagodzi objawy lub całkowicie eliminuje ten problem. Kalota przemieszcza/podtrzymuje okolicę między pęcherzem a cewką moczową. W ten sposób pessar skutecznie zapobiega otwieraniu się górnej części cewki moczowej podczas kaszlu, kichania, wysiłku, czy aktywności fizycznej. Dodatkowo chroni przed wnikaniem moczu do cewki moczowej.

Wspomniana metoda może pomóc w przypadku problemów z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, które objawia się popuszczaniem moczu podczas kaszlu, ćwiczeń, śmiechu, czy kichania. Dolegliwość często pojawia się u kobiet po porodzie, a także u pacjentek zmagających się z nadwagą lub otyłością.

Pessary stosuje się też często przy zaburzeniach statyki narządów rodnych, które objawiają się:

• bólem/dyskomfortem podczas współżycia,
• trudnością w opróżnianiu pęcherza moczowego lub jelit,
• bólem w okolicy krzyżowo-lędźwiowej,
• uczuciem “ciągnięcia w pochwie”,
• częstym oddawaniem moczu,
• podrażnieniami, krwawieniem, bólem pochwy,
• problemem z nietrzymaniem moczu,
• uczuciem, jakby coś wysuwało się z pochwy.

Pessar czy operacja?

Wielu ginekologów traktuje pessaroterapię jako małoinwazyjną alternatywę dla leczenia operacyjnego. Proponowana metoda cechuje się wysoką skutecznością i co ważne przynosi pacjentce błyskawiczną ulgę. Pessary dostępne są w przystępnych cenach, a biorąc pod uwagę zróżnicowaną ofertę, można je dopasować do indywidualnych potrzeb.

Ponadto nie wszystkie pacjentki kwalifikują się do operacji. Warto również podkreślić, że inwazyjny zabieg może prowadzić do groźnych powikłań, w tym:

• nietrzymania moczu,
• trudno gojących się ran,
• zasinienia skóry krocza,
• zakrzepicy żylnej,
• infekcji,
• blizn przerostowych,
• podskórnych zgrubień.

Aplikacja krążka daje przybliżony obraz, jak pacjentka będzie się czuła po leczeniu operacyjnym. Pessar skutecznie łagodzi dolegliwości związane z obniżeniem narządów rodnych i zdecydowanie poprawia komfort życia. Wypadanie macicy spowodowane jest rozciągnięciem mięśni miednicy, pochwy i odbytu.

Przeciwwskazania pessaroterapii

Chociaż pessar przynosi świetne efekty leczenia zaburzeń narządów rodnych, istnieją pewne przeciwwskazania do jego założenia. Zaliczamy do nich stany zapalne szyjki macicy i pochwy. Zanim ginekolog założy krążek u kobiety w ciąży, musi wykluczyć infekcję, która mogłaby przyczynić się do przedwczesnego porodu.

Należy podkreślić, że wspomniana forma terapii nie znajduje zastosowania, gdy:

• pacjentka nie jest przekonana co do stosowania pessarów,
• problem nietrzymania moczu występuje podczas współżycia,
• pessaroterapia nie eliminuje problemu w stopniu zadowalającym pacjentkę,
• pomimo starań występują trudności z dopasowaniem wkładki,
• pacjentka nie potrafi przyswoić prawidłowej techniki zakładania i zdejmowania pessara, wówczas lekarz może włożyć go na stałe, ale trzeba się liczyć z odleżynami i upławami, zwłaszcza jeśli pacjentka nie będzie przestrzegała rutynowych kontroli.

Pessaroterapia – opinie pacjentek

Wiele kobiet doświadcza błyskawicznej ulgi po zastosowaniu pessara. Pessaroterapia nie wymaga znieczulenia ani interwencji chirurga, jednocześnie pozwala szybko wrócić do codziennej aktywności. To jedna z podstawowych form nieinwazyjnej terapii zachowawczej, skierowana przede wszystkim do kobiet nieprzekonanych do operacji lub planujących ciążę. Aby przyniosła lepsze rezultaty, warto ją połączyć z ćwiczeniami mięśni Kegla. Nie należy jednak ich wykonywać w czasie mikcji, ponieważ może to przyczynić się do problemów z nadreaktywnym pęcherzem.

Pessaroterapia – podsumowanie

Badania pokazują, że pessaroterapia może pomóc w przypadku niewydolności szyjki macicy i nietrzymania moczu. Wielu specjalistów zaleca wspomnianą metodę do leczenia zaburzeń statyki narządów, nazywanych potocznie jako obniżenie narządów miednicy. Najczęściej nie powoduje żadnych skutków ubocznych, pod warunkiem, że pacjentka będzie przestrzegała zasad higieny.

Autor artykułu: Redakcja Meringer